Montana

Op de terugweg van Canyon Village in Yellowstone National Park kon ik nog 1x genieten van de mooie natuur die het park rijk is met uitzicht op de watervallen van de Gibbon River, zijn canyon, het voorbijsjokken van enkele bizons aan de kant van de weg, het observeren van antilopen in het rivierdal van de Madison River, her en der verkleurd door de mineralen in de bedding, om tegen de avond West Yellowstone in de volgende staat Montana binnen te fietsen.

Het westen van Montana is een ruig bergland met besneeuwde toppen dat wordt doorsneden met schilderachtige rivierdalen, land van indianen en goudzoekers in het verleden. Het lijkt qua wijdsheid een beetje op Wyoming maar oogt frisser doordat de bodem is bedekt met sappig gras waardoor de veeteelt floreert. Hier woont bijna geen kip, alleen wat runderen t.h.v. de spaarzame ranches op gigantische lappen grond. In Montana schijn je dan ook heerlijk gegrillde steaks te kunnen eten. De stalhouders beschikken over accomodatie die thans meer ingericht wordt voor de toerist of voor trainingskampen voor de jeugd waarin rijlessen te paard worden gegeven of het veehoudersleven van dichtbij wordt meegemaakt.

West Yellowstone is een stadje met 1321 inwoners die leven van het toerisme.Het was niet moeilijk om overnachting te vinden in een motel hoewel ik verschillende "lodgings" heb bevraagd naar het tarief dat ze berekenen.Ik ben geslaagd in mijn opzet een betaalbaar plekje te vinden al betaal je wel voor de populariteit van het nabije natuurpark.

Er is veel wildlife te bezichtigen, er zijn winter-en zomersportmogelijkheden, georganiseerde kampeertochten, raftingfaciliteiten en flyfishingmogelijkheden in de rivier. Mooi om de flyfishers met hun lieslaarzen aan te zien hengelen naar forel en zalm in het midden van het stromende water. Hier kon ik mijn boodschappen aanvullen ,mijn wasje draaien, ijscreampje nuttigen en een volwaardig ontbijt nemen in het ontbijtrestaurant alvorens de rit naar Ennis zonder verdere winkels over dit traject van 100 km te fietsen.

De fietsroute volgt aanvankelijk een weg langs de Madison River over redelijk vlak terrein. er zijn later enkele passen te bedwingen ,o.a. van Ennis naar Virginia City, daarna de Badger Pass op 6760 feet, de Big Hole Pass op 7360 feet en de Chief Joseph Pass op 7241 feet.Vlak voor Idaho staat ook nog de Lolo Pass op het programma.

Op weg naar Ennis ging het via een leeg en uitgestrekt gebied. Aan de dorpjes is niet veel te beleven maar de natuur was bijzonder mooi. Hebgen Lake en Earth Quake Lake worden gepasseerd. Het is de lokatie waar in 1959 de grootste aardbeving in de Rocky Mountains heeft plaats gevonden met een kracht van 7.5 op de schaal van Richter. Er traden grote verzakkingen op in de weg en 80 miljoen ton land was verschoven waardoor een dam is ontstaan in de rivier die de kom daarachter plots vulde met het wassende water. Omdat 100 km te befietsen is sloeg ik kampeerplaatsen zonder douches onderweg over en probeerde ik een particulier adres te vinden bij burgers in Ennis. Vanaf Earth Quake Lake loopt de route licht naar beneden in een brede vallei geflankeerd door de Madison Range. De zon schijnt uitbundig, het is warm en ik verheug me er op ontvangen te worden in een stadje met winkels en slaapgelegenheid met warme douche. Na versterking van de inwendige mens in een restaurant met open terras in de hoofdstraat van Ennis logeer ik bij Mike en Rachel Posthumus in een rustige straat in een buitenwijk van het stadje. Ik ben te gast bij mountain-bike amateurs en en flyfishing liefhebbers, die het leuk vinden hun huis open te stellen voor fietsers op de TransAmTrail op geplaveide ondergrond en fietsers op de Great Divide Trail voor mountainbikers op gravel en modder. Zoals gebruikelijk worden er ervaringen en informatie uitgewisseld in een ontspannen sfeer tijdens het avondmaal, bereid door de "hosts". Er was nog een oudere Israelier en nog een fanatieke Amerikaanse mountainbiker te gast. Ennis blijkt een bekende toeristische pleisterplaats te zijn voor de flyfishers hengelend naar regenboogforel en bruine forel. Vanuit Ennis maak ik me de volgende dga op om naar Dillon te fietsen en aan te komen op een zogenaamde Cyclist Only Camping. Er moet dan wel een stevige klim genomen worden van 2000 feet hoogteverschil over een afstand van 18 km tussen de Tobacco Root Mountains en de Gravelly Range in de buurt van Virginia City.

De geschiedenis van de dorpen in deze etappe werd bepaald door de vondst van goud in de negentiende eeuw .Goud werd voor het eerst ontdekt in Montana in 1862 in de Grasshopper Creek waar ik vandaag langs rijd. In korte tijd groeide de bevolking met duizenden in de nederzettingen. De mentaliteit was ruw in de instabiele steden en de georganiseerde dienaars van de wet leken niet in staat gelijke tred te houden met de snelle ontwikkeling in het gebied. De heersende wetteloze atmosfeer was een voedingsbodem voor dieven en morrdenaars.. De bendes bekend onder de term "road agents" en "highway men" begonnen alleenstaande goudzoekers te beroven en te doden tussen Bannack en Virginia City. Het werd voor de inwoners duidelijk dat de dieven methodisch handelden en goed georganiseerd waren. War de burgers niet wisten was dat hun sheriff Henry Plummer zelf aan het hoofd stond van de road agents die zich "The Innocents"noemden. Uiteindelijk vormde een boze grope burgers een tegenbeweging onder de naam "Vigilantes" die met The Innocents zonder fatsoenlijk proces in 6 weken prompt korte metten maakte. Toen de wegen veilig werden verklaard vond een groep van 6 goudzoekers een belangrijke goudader in een kreek die omzoomd was met elzenbosjes of "alders".De vindplaats werd Alder Gulch genoemd, de naam van een stadje welke ik verder op deze etappe zal kruisen. De gerestaureerde mijnstadjes van Virginia CIty en Nevada City, een spookstad, geven een blik in de woelige geschiedenis van deze streek. Tussen Virginia City en Alder zie je in het landschap kilometers lang steenhopen, baggerafval van vroegere placer-mijnbouw, ofwel de winning van mineralen door afgraving van het stroombed van de riviertjes.

Aan het einde van de Ruby-vallei voor de afslag naar Dillon over de brug van de Beaverhead rivier fiets ik Twin Bridges in, net op tijd om te schuilen voor een dikke regenbui met onweer. Hoewel nog steeds ten oosten van de Continental Divide waar het klimaat continentaal is en droger, blijven donderbuien en hagelstormen op een warme zomernamiddag dreigen.

Blanke nederzettingen ontstonden in Montana voor het eerst in het stroomgebied van de Beaverhead rivier. Vier indianentrails kwamen samen in een bocht van deze rivier t.h.v. Twin Bridges. Deze trails werden gebruikt door de leden van de Lewis en Clark expeditie en later door de vroege koloniisten en hun transportondernemingen. Twin Bridges kon daardoor ontwikkelen tot de gemeenschap van 330 mensen in de huidige tijd.. De plaats heeft een functie als een toeristische bestemming voor zowel sportvissers als fietsliefhebbers. Het ligt aan 2 lange afstands-trails voor fietsers, de TransAm Trail en de Lewis and Clark Bicycle Trail. Er is voorzien in een aangename kampeerplaats aan de oever van de rivier, maar ik verkoos door te fietsen naar Dillon na het wegtrekken van de regen.